بنام آنکه جان را فکرت آموخت

مدّت زندگی محدود است، و هیچ کس بیش از عمرش زنده نمی ماند ،پس قبل از سر آمدن عمر ، آن را مغتنم بشمارید ))

گذر کردم به قبرستان صباحی       بدیدم ناله وافغان و آهی

شنیدم کلّه ای باخاک میگفت     که این دنیا نمی ارزد به کاهی

عمر فرصتی است برای یک مسابقه،مسابقه ای به نام «بندگی»؛وزندگی،میدان مسابقه است.،از لحظه تولّد شماش معکوس شروع می شود و هر لحظه که می گذرد فرصت کمتر می شود؛

خیلی ها هستند که قبل از تمام شدن فرصت ،به پایان مسابقه یعنی «بندگی» می رسند و خیلی ها هم، آن قدر گرفتار دنیا می شوند که نرسیده به نقطه پایان ،فرصت تمام می گردد و برای همیشه «بازنده» خواهند ماند.

و چه خوب و نیکو فرموده پیامبر اعظم (ص) که:((مدّت زندگی محدود است، و هیچ کس بیش از عمرش زنده نمی ماند ،پس قبل از سر آمدن عمر ، آن را مغتنم بشمارید ))

میدونی این حدیث شریف جواب چه کسانی  است؟!

پاسخ به اونهائی که چسبیدن به دو روز این دنیا وهرچی از عمرشان هم که میگذره بیشتر عاشق چشم و ابروی دنیا میشوند،هرچی هم بهشون میگی بابا یک روز این دنیا بودنت به آخر میرسه ،کمی هم به فکر اون دنیا ی خودت باش

میگه : بابا اون دنیا رو کی دیده ؛فعلا این دنیا رو داشته باش ،اون رو ،حالا یک کارش میکنیم .

چرا ما انسانها  اینطوری هستیم که قدر بهترین نعمت الهی یعنی عمر  و زندگی را نمیدونیم ؟خونه ،ماشین ،ویلا ، آخرش به کجا؟!

آخرش به یک منزل کوچک و تاریک که هیچ کس نیست  به داد ما برسه جز اعمال  نیکمان ،وتمام آن مال ومنال را میگذاریم برای بستگان مان تا اونهاهم مثل ما سرگرم سرگرمیهای موقّتی این دنیا شوند ،و غافل از دنیای ابدی خویش ....

چه خوب است که از زندگی دیگران که دارای ثروت فراوان بودند و دست خالی رفتند داخل قبر ،درس بگیریم وکمی هم به حال خودمان در دنیائی دیگر ،امّا نه موقّتی بلکه ابدی فکر کنیم

برای طرح سوالات خود در زمینه موضوعات قرانی روی اینجا کلیک کنید

به این وبلاگ مفید هم سری بزن

نکته هائی از قرآن